Adellijke optrekjes in de bloemenstreek
Destelbergen · 56 km
Klik hier voor de korte versie van 25 kmDestelbergen · 25 km
Klik hier voor de lange versie van 56 km
Bij het educatief centrum Donkmeer vertrekt een natuurleerpad langs de mooiste hoekjes van het meer. Er is binnen ook een aparte ruimte waar kinderen spelenderwijs de natuur ontdekken.
Liefhebbers van paling, rep je naar het Donkmeer in Berlare! Het is dé specialiteit van de restaurants en tavernes aan het meer. De plas van 86 ha is ontstaan uit turfwinningsputten uit de 17de-18de eeuw. Voorts lokt het meer veel bezoekers om te wandelen, te fietsen, te vissen, bootje te varen of de overzet te maken naar de eendenkooi waar je zelfs enkele dieren kunt aaien. Van april tot eind september is er elke zaterdag- en zondagnamiddag markt. Iedere eerste zondag van augustus kun je er de Waterfeesten meemaken. Aan het einde van die feesten geniet je van een schitterend Venetiaans vuurwerk boven het meer.
Doorlopend toegankelijk.
Brasserie-restaurant Elvira is ondergebracht in een voormalig hotel, aan de noordelijke hoek van het Donkmeer. In het interieur zijn nog verschillende originele ornamenten terug te vinden. Het is hier heerlijk verpozen aan de rand van het water.
Het veer verbindt het gehucht Den Aard met Schellebelle. Om de veerman te roepen moet je aan de bel trekken. Naar verluidt zou het ‘schellen van de bel’ de inspiratie geweest zijn voor de naam van het dorp.
Niet toevallig staat aan het Donkmeer het bronzen beeld 'De Turfsteker'. Het is namelijk dankzij de noeste arbeid van de roemruchte turfstekers van Berlare dat het meer ontstond.
Het park is vrij toegankelijk, kasteel de Castro en de bijgebouwen zijn dat niet. Toch loont het buitenaanzicht van het landhuis de moeite. Het was de Spaanse edelman Diego de Castro die het oorspronkelijke kasteel in 1630 liet optrekken. Op het hek bij de ingang herken je nochtans het schild van de familie de Lichtervelde, die het goed eind 18de eeuw erfde.
De Damvallei is een laagveen, gevormd door enkele oude 'verlande' meanders van de Schelde. In de middeleeuwen werd er turf ontgonnen. Natte gronden en wilgenbroekbosjes wisselen er af met droge graslanden en knotwilgen. Blikvanger in dit natuurgebied is het meer, 17 ha groot en 20 meter diep, ontstaan door zandwinning voor de aanleg van de E17.
Langs de onverharde Meerkenshamstraat kun je een blik werpen op het (privé) Kasteel Walbos. Het werd eind 19de eeuw gebouwd op de plaats waar eerder al een landhuis stond. Het kasteel in neo-Vlaamse-renaissancestijl is al die tijd in het bezit van de adellijke familie de Keyser.
Het neoclassicistisch kasteel, enkel zichtbaar vanaf de straat, werd midden 19de eeuw opgetrokken en verving een twee eeuwen ouder ‘huys van plaisance’ of buitengoed van de adellijke familie van Crombrugghe. In 1814 kwam het, net als het aanpalende Kasteel ter Kerchove, in het bezit van de familie Vanden Bogaerde de Merlebeke. Beide domeinen bleven sindsdien steeds eigendom van deze adellijke familie, zij het in vrouwelijke lijn. De huidige kasteelheer heet Stas de Richelle.
Dit domein dankt zijn naam aan de Italiaanse familie De Succa, die het goed in 1571 kocht. Na verwoestingen door de Fransen in 1700 werd het opnieuw opgetrokken en daarna herhaaldelijk verbouwd.
Een opmerkelijke plek langs de Kwadenplasstraat is het Bergenkruis. Al in 1871 werd voor het eerst een officiële bedevaart naar deze bosrijke omgeving georganiseerd, steevast op Hemelvaartdag. De halfronde ommegang met de 14 taferelen van de kruisweg dateert van 1898. Centraal staat het houten kruisbeeld dat in 1903 werd opgericht.
Kasteel Crabbenburg werd begin 19de eeuw gebouwd voor Frans Heynderycx en was naar verluidt geïnspireerd op de Villa Rotonda in Vicenza. Heynderycx was van 1825 tot 1859 burgemeester van Destelbergen en medestichter van de Gentse Floraliën.
Het (deels verborgen) Kasteel Te Lande was ooit eigendom van de Sint-Pietersabdij van Gent. In 1900 werd er een kasteel gebouwd. Zijn huidige vorm kreeg het in 1938.
De parochiekerk van Destelbergen heeft een bijzondere naam: Onze-Lieve-Vrouw ter Sneeuw. Het zou een verwijzing zijn naar een Mariaverschijning in de 4de eeuw, waarbij er sneeuw zou zijn gevallen ... in augustus. De huidige hallenkerk met drie beuken dateert van 1784 en werd toentertijd gebouwd op kosten van de Gentse Sint-Pietersabdij.
Het gemeentehuis van Destelbergen is gevestigd in een kasteel met Engels landschapspark, waar eerder het zomerverblijf van de adellijke familie Stas de Richelle stond. Het hele domein werd in 1898 verkocht aan burgemeester en senator Theophilius Libbrecht. Net voor de Eerste Wereldoorlog liet hij er het huidige kasteel in Lodewijk XVI-stijl optrekken. Dat gebeurde met Franse Euville, een steen die in België heel uitzonderlijk voor de bouw van dergelijke grote monumenten is gebruikt. In 1923 kwam het goed in handen van industrieel Max Van Acker, van de toenmalige plaatselijke Usines Textiles G. & M. Van Acker. Zijn erfgenamen verkochten het kasteel met bijbehorend park in 1976 aan de gemeente.
Deze kasteeltuin, in 1843 aangelegd door ridder Guillichmus Stas de Richelle, is nu openbaar domein. Het kreeg de naam 'Reinaertpark'; een duidelijke verwijzing naar het middeleeuwse epos Van den vos Reynaerde, dat zich voor een deel in Destelbergen zou hebben afgespeeld. In het ruim 7 ha grote park staan meer dan 500, vaak zeldzame, hoogstambomen. Publiekstrekker in het park is evenwel taverne Den Reynaert, een ideale plaats om te verpozen.
Met 21 kastelen op zijn grondgebied mag Destelbergen zich met recht een kastelengemeente noemen. Alle domeinen maken deel uit van de 'kastelengordel' rond Gent, in de 19de eeuw ontstaan toen de katoenbaronnen buiten de stad buitenverblijven en zomer residenties lieten optrekken. Voor de bourgeoisie en de adel zich in deze streek kwamen vestigen was de regio Destelbergen, van oudsher, bekend voor zijn sierbloementeelt. Vele van die aristocraten engageerden zich ook voor de promotie van die bloementeelt. Dit wordt een fleurige fietstocht!