Beauvoorde, c'est très beau!
Wulveringem · 49 km
Klik hier voor de korte versie van 34 kmWulveringem · 34 km
Klik hier voor de lange versie van 49 km
Met uitzondering van een gedenksteen laat niets vermoeden dat midden in de weiden aan de Elzentap in WO I een enorm veldhospitaal was. Het werd er geopend in september 1917, als extra hulppost van L'Océan in De Panne, dat plaats te kort kwam voor de vele gewonde Belgische frontsoldaten. Een van de overledenen in Vinkem was Joe English, ontwerper van het heldenhuldekruisje.
Veurnse babelutten! Deze traditionele snoepjes zijn bijzonder gekend en geliefd. Ze worden vervaardigd met boter uit de polders. Ze zijn o.a. verkrijgbaar bij Verdonck, gelegen op de Grote Markt van Veurne. Bij deze delicatessenwinkel horen ook een restaurant en tearoom, vermaard voor het huisgemaakte artisanale ijs, pannenkoeken, wafels en gebak.
In 1898 besliste Veurne om de 'Openbare Hof ter Citerneplaats' - de omgeving rond de onafgewerkte westertoren van de SintWalburgakerk - om te vormen tot een volwaardig stadspark. De groene oase is vandaag een van de mooiste plekjes van de stad, met onder andere een kiosk, een borstbeeld van Paul Delvaux en kunstwerken van George Grard en Willem Vermandere.
Deze monumentale hoeve van 1762, ooit een 'uithoeve' van de Koksijdse Duinenabdij, is vandaag een tearoom, restaurant en feestzaal. De Belgisch-Franse grens loopt dwars door de binnenkoer.
Bij de Florizoonebrug in Wulpen tref je brasserie Het Dorstige Hart - ook wel 'Wielrijdersrust' genoemd. Er zijn twee terrassen, waarvan één letterlijk langs de oever van het kanaal Nieuwpoort-Veurne. Een uitgelezen pleisterplaats voor fietsers én fijnproevers. Echte Ostduun-
kerkse gernoarsoepe (soep met garnalen) geldt als specialiteit van het huis.
De Hoge Blekker is een uniek stuifduin én de hoogste duintop van de Vlaamse kust; hij is namelijk 33 meter hoog. Hij ligt in een natuurgebied van 18 ha groot, dat eigendom is van het Vlaamse Gewest en vormt samen met de omliggende Schipgatduinen en de Doornpanne een van de meest uitgestrekte duincomplexen van de kust (250 ha). De Hoge Blekker was al bekend bij de Kelten, die het duin 'Geso riae' noemden, 'Zandberg bij de stroom'. Het is letterlijk een wandelend duin, dat door de wind wordt verplaatst, maar tegenwoordig in toom wordt gehouden door aanplanting van helmgras en kruipwilg. Toch maakten zeelui van zijn opvallende verschijning gebruik om hun koers te bepalen. De naam 'Hoge Blekker' verwijst naar het lichtweerkaatsende karakter van de kale duinflanken, die 'blekken' in de zon. De top biedt een prachtig uitzicht over het grote duingebied.
In bezoekerscentrum De Doornpanne kom je meer te weten over de waterwinning en de fauna en flora in het natuurgebied het natuurgebied De Doornpanne. Er zijn tijdelijke tentoonstellingen waar 'zelf doen' en 'zelf ontdekken' centraal staan. Ja kan een begeleide wandeling aanvragen, brochures, wandelkaarten en informatie krijgen. In De Doornpanne bestaat de kern van het duinencomplex uit een brede depressie (panne) waarvan de begroeiing een mozaïek vormt van bos, struikgewas en open ruimte. Eromheen bevindt zich een gordel van stuifduinen met o.a. de hoogste duintop van de Vlaamse kust, de Hoge Blekker (33 m). In De Doornpanne komen meer dan driehonderd soorten wilde planten voor waarvan een derde in Vlaanderen zeldzaam tot zeer zeldzaam is. Bepaalde delen van het gebied zijn wegens begrazing en waterwinning alleen toegankelijk onder begeleiding van een gids. Voor meer informatie neem je het best een kijkje op www.iwva.be/bezoekers, de website van de Intercommunale Waterleidingsmaatschappij van Veurne-Ambacht (IWVA) die eigenaar is van het centrale deel (123 ha) van De Doornpanne.
- Buiten de vakantieperiodes (van oktober tot mei): vrijdag en zaterdag van 10 tot 12 u. en van 14 tot 16 u.; zon- en feestdagen van 14 tot 16 u. Gesloten op zondagen in januari buiten de kerstvakantie. - Juni tot september en tijdens de schoolvakanties: van maandag tot zaterdag van 10 tot 12 u. en van 14 tot 17 u.; zon- en feestdagen van 14 tot 17 u.
Het autovrije jaagpad langs de Lovaart is zonder meer een van de mooiste fietstrajecten van West-Vlaanderen. Ooit verbond deze waterweg (vanaf Fintele) de IJzer met Veurne. Eeuwen lang was de Lovaart belangrijk voor de platte schuiten die bieten naar de Veurnse suikerfabriek transporteerden. Vandaag is er op het kanaal alleen nog pleziervaart. Het kanaalwater is relatief onbezoedeld gebleven en geniet faam bij hengelaars en palingpeurders.
De beeldengroep 'Blij weerzien' van kunstenares Jenny Reynaert werd in 2007 ingehuldigd. Het kunstwerk aan de Florizoonebrug symboliseert de herstelde relatie tussen de Dijk en Conterdijk in Wulpen die door de nieuwe brug wordt gerealiseerd.
Toeristische blikvanger in Wulveringem is het waterkasteel Beauvoorde. Het werd in 1617 opgetrokken door de hoogbaljuw van Veurne, op de plaats waar eerder de Saksische ridder Wulferus - vandaar 'Wulveringem' - zijn burcht had. Verscheidene adellijke families passeerden er de revue, tot het kasteel in verval geraakte. De Ieperse jonkheer Arthur Merghelynck redde het van de sloop. Hij werd in 1875 eigenaar van het goed en liet het met 'ongekende luister' herrijzen. De kunstzinnige man maakte van Beauvoorde zijn levenswerk en smukte het interieur op met antiek meubilair, talrijke schilderijen en kostbare keramiek. In 1905, drie jaar voor zijn overlijden, stelde de kinderloze Merghelynck zijn bezit ter beschikking aan de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde. Vandaag wordt het domein beheerd door de erfgoedorganisatie Herita.
Kasteel: van 1 april tot 31 oktober: woensdag van 14 tot 17 u., zaterdag, zon- en feestdagen van 10 tot 17 u.; in juli en augustus en tijdens de schoolvakanties van woensdag tot zondag van 10 tot 17 u.; van 1 november tot 31 maart enkel groepsbezoek. Park: het hele jaar door van dinsdag tot zondag van 10 tot 18 u. (in juli en augustus dagelijks).
Tuur Djès, in 2015 door de lezers van een dagblad uitgeroepen tot het beste café van (Groot)Veurne, is genoemd naar een plaatselijke kaasmaker en dorpsfilosoof en een echte ontmoetingsplaats '... voor Jan met de pet en Albert met de pittelair'. Het grote gamma bieren is indrukwekkend.
Het Calmeynbos is een bijzonder stukje natuur in De Panne. Het werd in 1903 door Maurice Calmeyn aangeplant, om twee redenen. Enerzijds wilde men weten welke bomen bestand waren tegen een duinbiotoop, anderzijds kon men dankzij het bos de landbouwgronden beschermen tegen stuifzand. Nu is het 66 ha puur natuur waar je naar hartenlust kunt wandelen. Er is ook een apart ruiter- en mountainbikepad. Het Calmeynbos is met de kusttram bereikbaar.
Doorlopend toegankelijk.
In dit moderne museum voor jong en oud vullen waardevolle pronkstukken uit de collectie en interactieve opstellingen elkaar aan. Zo kun je morseberichten verzenden, een visser in nood helpen door het gezinsparcours S.O.S. Zeemonsters te volgen, een storm beleven alsof je er middenin zit en ontdekken hoe vissers vroeger leefden en werkten aan de hand van levensechte decors: het vissershuisje, het strand, de kapel, de scheepswerf, de Oostendse vismijn, de 'cierk' en een sprot- en haringrokerijdecor. Niet alleen de kunst en het vissersambacht staan centraal in het museum. Ook de natuur, en de zee die geeft en neemt. Sta oog in oog met de aquariumbewoners onder hét pronkstuk van de collectie: de OD.1 Martha, een gerestaureerd kustvissersvaartuig dat oorspronkelijk tot de vissersvloot van Oostduinkerke behoorde en sinds 2006 een nieuwe thuishaven in het visserijmuseum vond. Het museum schenkt extra aandacht aan het heden en de toekomst van de visserij in de Noordzee en organiseert bovendien jaarlijks tentoonstellingen die een frisse blik werpen op de verschillende aspecten van de visserij. Oostduinkerke is ook de enige plek ter wereld waar garnaalvissers te paard nog actief zijn. Een aloud gebruik waarrond het museum reeds een grote verzameling erfgoed verzameld heeft. Na een bezoek kun je in het estaminet De Peerdevisscher de traditionele visserskost proeven en genieten op het binnenplein waar de visserijfolklore in de zomer telkens haar hoogtepunt krijgt. Je vindt er ook het herdenkingsmonument voor de op zee gebleven vissers.
Van 1 april tot 30 oktober: van dinsdag tot vrijdag van 10 tot 18 u.; zaterdag, zon- en feestdagen van 14 tot 18 u. Van 1 november tot 31 maart: van dinsdag tot zondag van 14 tot 18 u.
Het Nationaal Visserijmuseum kreeg een paar jaar geleden een grondige renovatie, maar de museumherberg De Peerdevisscher behield zijn authentieke uitzicht van weleer. Deze vissersherberg werd weliswaar op getrouwe wijze nagebouwd naar een 'model' uit de jaren twintig van de vorige eeuw, toch ontbreekt het hier geenszins aan authentieke gezelligheid. Het houten plafond en de Leuvense kachel dragen daar ruimschoots toe bij. Uitbater Johan Casier is hier sinds 2004 de patroon. Hij nam De Peerdevisscher toen over van paardenvisser Maurice Denecker, die liefst 27 jaar de zaak uitbaatte. Ook Johan is paardenvisser, een absolute voorwaarde van de gemeente om deze herberg te mogen uitbaten. Zijn vrouw is trouwens de dochter van de legendarische paardenvisser Eddy D'Hulster. De paardenvissers zijn in de herberg overigens goed vertegenwoordigd: aan de muur ontdek je een reeks foto's over dit legendarische beroep. Proef hier zeker eens een Peerdevisscher van de tap, een lekker bruin biertje van hoge gisting dat het midden houdt tussen trappist en Rodenbach. Het smaakt trouwens voortreffelijk met een portie verse garnalen.
Van dinsdag tot zondag van 10 tot 20 u.
Bezoekerscentrum De Nachtegaal is een 'poort' tot de omliggende natuur die onderdak biedt aan interactieve tentoonstellingen over de ecosystemen van zee, strand en duin.
De toren van de Vinkemse Sint-Audomaruskerk (1509) heerst als een reus over het omliggende polderland. In zijn schaduw staat de pastorie (1862). De kerk wordt nu gebruikt als tentoonstellingsruimte.
De brug tussen Dijk en Conterdijk in Wulpen kreeg de naam Florizoonebrug. Rond deze brug groeiden alle telgen van de familie Florizoone op. Zij drukten hun stempel op het maatschappelijke en culturele leven in de regio.
Hier kijk je uit op Les Moëres, het Franse deel van De Moeren. Schaars bevolkt en grensoverschrijdend vormden beide gemeenten jaren lang een uitgelezen terrein voor smokkelaars, een vaak lucratieve, maar niet ongevaarlijke bezigheid. Altijd en overal stonden immers douaniers of 'commiezen' op de loer. Op de hoek van Cobergher- en Noordmoerstraat herinnert een oud 'commiezenkotje' aan die tijd.
In 1616 werd begonnen met de drooglegging van de Grote Moeren - tot dan een zoetwatermeer, ontstaan door turfwinning. Met behulp van 20 windmolens werd het water in een ringsloot gepompt en naar zee afgevoerd. Een ervan was de Sint-Gustaafsmolen. In 1927 werden alle wieken afgeslagen. De molenromp is eigendom van Willem Vermandere en niet toegankelijk.
Toen tijdens WO I het Belgische leger de meest noordelijke sector (bij Nieuwpoort) overdroeg aan de Britten, oordeelde koning Albert I het veiliger om zijn Villa Maskens in De Panne te ruilen voor Kasteel Sint-Flora in De Moeren. Het neoclassicistische kasteel dateert van 1851 en was lange tijd in het bezit van de familie Breuls de Tiecken. De koninklijke familie verbleef er van de zomer van 1917 tot de zomer van 1918. Vandaag staat Sint-Flora er verkommerd bij; het kasteel is al een paar jaar onbewoond. Wel streek er in 2011 een hele crew neer om er opnames te maken voor het prestigieuze Britse tv-drama Parade's End.
Als het ware op de klippen - in dit geval in de duinen - gelopen, zo lijkt de eerste aanblik op De Normandie, een bootrestaurant gebouwd in 1935. Ooit noemden sommigen dit '... het grootste monster langs de Belgische kust', maar na een periode van verwaarlozing werd de gerestaureerde Normandie in 2007 wel bekroond met de Vlaamse Monumentenprijs.
Midden de 14de eeuw kocht de Koksijdse abdij Ten Duinen dit Hof ter Hille, dat vanaf dan als domeinhoeve werd uitgebaat. Met behoud van authentieke elementen zijn deze historische gebouwen recent gerestaureerd en getransformeerd tot clubhuis van de plaatselijke golfvereniging. Ook op het golfterrein zelf zijn nog tal van historische relicten te zien.
Deze fietslus brengt je van bij het waterkasteel van Beauvoorde naar het meest westelijke hoekje van België. Je trekt daarvoor richting De Moeren, meteen ook het laagste punt van het land. De tocht biedt heel wat variatie. De ene keer fiets je letterlijk op de grens met Frankrijk, even later door de duinen en langs de zee, dan weer door het weidse polderland of langs een kanaal. Bovendien is er ook nog de passage door het historische Veurne. Wedden dat je deze route nog eens wilt overdoen?